Home................ ........Where & When.......... ..............ΤΡΑ Trailer
___________________________________________________________________________________________________________________________________

Μετά την παράσταση «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie», η ομάδα Familia και η Μάνια Παπαδημητρίου σε συνεργασία με το θέατρο Επί Κολωνώ παρουσίασαν από 29 Οκτωβρίου 2011 μέχρι 29 Ιανουαρίου 2012 την παράσταση "Η Γάζα είναι… Μαθήματα επιβίωσης" στη σκηνή Black Box του Επί Κολωνώ σε παραγωγή της Ομάδας Νάμα. Από τις 20 Φεβρουαρίου 2012 η παράσταση παρουσιάζεται στο θέατρο Κνωσός για πρωινές παραστάσεις για σχολεία και κάθε Σάββατο στις 18:00.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του σκηνοθέτη και ακτιβιστή Juliano Mer-Khamis, που δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 2011 στην παλαιστινιακή πόλη Jenin. Ο Juliano Mer-Khamis ίδρυσε στην Jenin το Freedom Theater, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα.

The theatre group Familia and the director Mania Papadimitrou, following the play “My Name is Rachel Corrie”, now present “Gaza is… Survival lessons”. It is a co-production of the theatre group Nama in cooperation with Epi Kolono Theater, while it is supported by the Hellenic Theater/Drama & Education Network and the Ashtar Theater of Palestine. We wish to dedicate this play to the memory of Juliano Mer-Khamis (founder of The Freedom Theater).

_________________________________________________________________________________________________________________________________

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Μαθήματα επιβίωσης



Του Παναγιώτη Μήλα

Την πίκρα, την απογοήτευση, τη μιζέρια, την ηττοπάθεια και άλλα παρόμοια συναισθήματα, μου προκάλεσαν οι εικόνες που είδα την 28η Οκτωβρίου. Βλέπαμε, ακούγαμε, διαβάζαμε, ζούσαμε και ζούμε καθημερινά δίπλα μας τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η παγκόσμια κρίση και οι διαχειριστές της. Το Σάββατο λοιπόν, μια μέρα μετά τα γεγονότα, επέλεξα να πάω να δω μια παράσταση στο Θέατρο «Επι Κολωνώ». Τίτλος της «Η Γάζα είναι... (Μαθήματα επιβίωσης)», σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου. Πολιτικό έργο θα το χαρακτήριζε κανείς. Όμως είναι έργο καθημερινό, ανθρώπινο... Πρόκειται για μονολόγους παιδιών 13 έως 17 ετών που έζησαν τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα. Τριάντα δύο νέοι και νέες επεξεργάστηκαν και κατέγραψαν σε μορφή μονολόγων τις εμπειρίες, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τους φόβους τους κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή από το Δεκέμβριο του 2008 μέχρι τον Ιανουάριο του 2009. Τα παιδιά αυτά περιγράφουν τη φρίκη του πολέμου, τις επιθέσεις, τους βομβαρδισμούς, την έλλειψη τροφίμων, τη μηδενική εκπαίδευση, το υπό το μηδέν παιδικό παιχνίδι, τα δισεπίλυτα προβλήματα με την υγεία και χίλια τόσα άλλα θέματα που θα οδηγούσαν τον καθένα στην εύκολη απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα και να αναζητήσει την τύχη τους αλλού. Όμως παρά τις αρνητικές προδιαγραφές, που κάνουν και τον πιο αισιόδοξο να λυγίζει, αυτά τα παιδιά μένουν εκεί. Εκεί, όρθια. Εκεί, βλέποντας κατάματα τον εχθρό. Εκεί, χωρίς να γυρίζουν την πλάτη. Εκεί, μακριά από την ασφάλεια του όποιου καταφυγίου. Ανάμεσα στους μονολόγους αυτούς ήταν και η επιστολή μιας 16χρονης Ελληνίδας μαθήτριας που με εύστοχο τρόπο περιέγραψε τον «πόλεμο» που ζει και η χώρα μας. Το εκπληκτικό υλικό αυτής της παράστασης, μου έδωσε δύναμη. Μου έδειξε δρόμους. Έβαλε χρώμα στη ζωή μου. Μου χάρισε ήχους αισιοδοξίας. Οδήγησε τα βήματά μου ακόμη και σε ένα ταγκό. Αυτά τα παιδιά με τα κείμενά τους μου έδειξαν ότι για όλα υπάρχει λύση. Τα εμπόδια μπορούμε να τα ξεπεράσουμε. Όσο κι αν αυτά ακούγονται ρομαντικά και εκτός πραγματικότητας, εντούτοις δεν είναι. Με θέληση και σωστές επιλογές όλα μπορούν να διορθωθούν. Αυτά τα παιδιά από τη Γάζα μάς προσφέρουν με την εμπειρία τους μαθήματα επιβίωσης...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου